Wyniki wyszukiwania w serwisie Zabytki - Aktualności

Pracownia Dłużniewskich znajduje się na warszawskiej Starówce. O dziejach tego miejsca opowiedzieli Emilia i Kajetan Dłużniewscy – żona i syn nieżyjącego już artysty Andrzeja Dłużniewskiego. Jest to fascynująca historia przestrzeni, która niegdyś uchodziła za miejsce uświęcone sztuką. Rozmowa z artystami poświadcza, że pracownia Dłużniewskich wciąż się zmienia, ewoluuje i niejednokrotnie jeszcze nas zaskoczy.

Warszawa przez dziesiątki lat XIX wieku miała trzy dworce*, których stacje czołowe zatrzymywały się na Wiśle. Pasażerowie wysiadali i konnymi wozami czy dorożkami przeprawiali się mostem a to na Pragę, a to do centrum Warszawy. Zmieniła to dopiero linia obwodowa (1876 r.). Rozwiązanie choć niedoskonałe funkcjonowało aż do odzyskania przez Polskę niepodległości.

Elizeum było podziemnym salonem, w którym w XVIII wieku swoich gości przyjmował Kazimierz Poniatowski, królewski brat. Po śmierci fundatora bogato zdobiona grota popadła w zapomnienie, była wykorzystywana niezgodnie z przeznaczeniem, w końcu całkowicie zapomniana. Niestety z jej dawnego wystroju nie zachowało się prawie nic.

W niewielkiej pracowni przy ul. Stalowej na Pradze-Północ przechowywana jest dokumentacja związana z powstającymi w tym miejscu projektami oraz rzeźby i prace malarskie Witolda Masznicza oraz jego żony Wandy Falencik-Masznicz.

Budynek przy Pięknej 31/37 powstał w latach 1950- 52, w pierwszym etapie budowy Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (MDM), obejmującym plac Konstytucji i jego najbliższe otoczenie. Projekt architektoniczny i urbanistyczny tego budynku jak i całego założenia opracował w zaledwie cztery miesiące zespół kierowany przez Józefa Sigalina