Wyniki wyszukiwania w serwisie Zabytki - Aktualności

Po zakończeniu remontu wnętrza kościoła Wszystkich Świętych przy pl. Grzybowskim rozpoczyna się renowacja jego elewacji. Pierwszy etap prac prowadzony jest na wschodniej wieży świątyni, powyżej gzymsu kordonowego aż po zwieńczenie hełmu włącznie.

Konferencja odbędzie się 1 października przy pl. Hallera 6 w Warszawie (siedziba Wood Workshop - Warszawskie Centrum Rzemiosła).

Jasne elewacje zrewitalizowanej kamienicy przy ul. Radzymińskiej 63 zwracają uwagę już od pewnego czasu. Efekty wielomiesięcznego remontu cieszą tym bardziej, że zabytkowa czynszówka z początku XX wieku odzyskała znaczną część historycznego wystroju i dawno utraconych elementów architektonicznych, jak gzymsy i balkony o dekoracyjnych balustradach.

Najbardziej reprezentacyjnym* i znanym budynkiem Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej był dworzec zbudowany w 1845 roku u zbiegu ul. Marszałkowskiej i Al. Jerozolimskich. Dziś nie ma po nim śladu (w tym miejscu znajduje się stacja metra Centrum). Jednak we współczesnej Warszawie można odnaleźć jeszcze pozostałości infrastruktury tej najstarszej warszawskiej kolei.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z wydarzenia.

Pod koniec wakacji rozpoczęły się kolejne prace remontowe w otoczeniu pl. Hallera, jednej z wizytówek socrealistycznej Warszawy. Monumentalny budynek mieszkalny przy ul. Jagiellońskiej 56 skrył się pod rusztowaniami, dzięki którym konserwatorzy mogą czyścić i uzupełniać elewację.

Do połowy XIX wieku mieszkańcy Warszawy cierpieli na ograniczony dostęp do ujęć wody. Pobierali ją ze studni i źródeł ulokowanych w miejscach publicznych, np. na placach, i w wiadrach lub innych naczyniach dźwigali do mieszkań, sklepów i warsztatów.

Mosty i wiadukty to najczęstsze ofiary działań wojennych. Konstrukcji tego typu, które ocalały w Warszawie jest niewiele. Zalicza się do nich wiadukt kolei obwodowej nad ul. Obozową, zbudowany w 1929 roku.

W niedzielę, 5 września, o godz. 18.00, zapraszamy na „Domówkę u Mietka Wajnberga – święto kamienicy przy Żelaznej 66”. Spotkamy się przy domu, w którym urodził się kompozytor, aby przypomnieć jego historię oraz dzieje żydowskich mieszkańców Warszawy.

Kolejne środki z budżetu m.st. Warszawy na remonty zabytków wpisanych do rejestru zabytków i ujętych w gminnej ewidencji zostały rozdysponowane. Refundacje za wykonane już prace remontowe otrzymało 21 obiektów.

Pracownia Dłużniewskich znajduje się na warszawskiej Starówce. O dziejach tego miejsca opowiedzieli Emilia i Kajetan Dłużniewscy – żona i syn nieżyjącego już artysty Andrzeja Dłużniewskiego. Jest to fascynująca historia przestrzeni, która niegdyś uchodziła za miejsce uświęcone sztuką. Rozmowa z artystami poświadcza, że pracownia Dłużniewskich wciąż się zmienia, ewoluuje i niejednokrotnie jeszcze nas zaskoczy.

Warszawa przez dziesiątki lat XIX wieku miała trzy dworce*, których stacje czołowe zatrzymywały się na Wiśle. Pasażerowie wysiadali i konnymi wozami czy dorożkami przeprawiali się mostem a to na Pragę, a to do centrum Warszawy. Zmieniła to dopiero linia obwodowa (1876 r.). Rozwiązanie choć niedoskonałe funkcjonowało aż do odzyskania przez Polskę niepodległości.

Elizeum było podziemnym salonem, w którym w XVIII wieku swoich gości przyjmował Kazimierz Poniatowski, królewski brat. Po śmierci fundatora bogato zdobiona grota popadła w zapomnienie, była wykorzystywana niezgodnie z przeznaczeniem, w końcu całkowicie zapomniana. Niestety z jej dawnego wystroju nie zachowało się prawie nic.

W niewielkiej pracowni przy ul. Stalowej na Pradze-Północ przechowywana jest dokumentacja związana z powstającymi w tym miejscu projektami oraz rzeźby i prace malarskie Witolda Masznicza oraz jego żony Wandy Falencik-Masznicz.

Budynek przy Pięknej 31/37 powstał w latach 1950- 52, w pierwszym etapie budowy Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (MDM), obejmującym plac Konstytucji i jego najbliższe otoczenie. Projekt architektoniczny i urbanistyczny tego budynku jak i całego założenia opracował w zaledwie cztery miesiące zespół kierowany przez Józefa Sigalina

Podczas letnich miesięcy zachęcamy do odkrywania mniej znanej Warszawy. Na terenie osiedla Ostrobramska znajdziemy wiele malowniczo położonych kamiennych rzeźb, wykonanych przez artystów z warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Obiekty znajdujące się na terenie Robotniczego Klubu Sportowego Marymont przy ul. Potockiej 1 będą remontowane. Rada Miasta przyznała pieniądze na opracowanie koncepcji projektowej. Prace koncentrować się będą na konserwacji, modernizacji i ewentualnej odbudowie obiektów i będą prowadzone według wytycznych Stołecznego Konserwatora Zabytków.

Narożna kamienica u zbiegu ulic Chmielnej i Szpitalnej została wybudowana w 1890 r. Przetrwała niezniszczona II wojnę światową, ale podczas późniejszych remontów skuto z niej część wystroju architektonicznego i balkonów oraz na nowo otynkowano. Po wojnie był to standard napraw ocalałych i niewyburzonych przedwojennych kamienic.

W Warszawie do dziś można znaleźć blizny po II wojnie światowej, a w szczególności z okresu walk w 1944 roku. W 77. rocznicę Powstania Warszawskiego zachęcamy do spaceru po Mokotowie, podczas którego można zobaczyć pamiątki tragicznych 63 dni w naszym mieście.

Piece kaflowe, choć już nie użytkowane, przetrwały w mieszkaniach wielu warszawskich domów. W formie prawie niezmienionej zaskakują różnorodnością kafli i okuć. Możemy więc spotkać proste z gładkimi żółtymi kaflami i takie o barwnych szkliwach, z rzeźbionymi zwieńczeniami i pięknymi drzwiczkami.

Na przełomie XVIII i XIX wieku w sztuce projektowania parków i ogrodów nastąpiła ogromna zmiana. Wzorem do kształtowania przestrzeni zaczęła być swoboda natury, a nie regularność architektury, tak typowa dla ogrodów barokowych. Parki projektowane na wzór otaczającej przyrody nazywane są krajobrazowymi.

Świątynia góruje nad okolicą i jest ozdobą dzisiejszego skweru, a niegdyś ruchliwej ulicy Chłodnej. Powstała w połowie XIX wieku a jej architekt natchnienia szukał w budowlach Rzymu i Paryża. Dzięki miejskiej dotacji w wysokości 200 tys. zł kościół przechodzi kolejny etap remontu.

Balkony to elementy architektoniczne nie tylko o znaczeniu użytkowym, ale także estetycznym. Są ważną częścią budynku kształtującą plastyczny i harmonijny wyraz elewacji.

Szkło groszkowe, mrożone, prążkowane zdobi stolarkę w mieszkaniu kamienicy przy ul. Hożej 27a. Jest oryginalne, zamontowane w latach 30. XX wieku. Nienaruszone przetrwało wojnę, a teraz podczas remontu lokalu, zostało odnowione.

Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków zrealizowało w 2019 roku projekt „Rany pamięci. Ślady zniszczeń okresu II wojny światowej w topografii miasta”. W jego ramach skatalogowano zachowane postrzeliny na elewacjach budynków i murach, dziury po kulach, uszkodzenia elewacji i ogrodzeń, napisy z okresu II wojny światowej i powstania warszawskiego, a także z czasów akcji rozminowywania miasta.

Charakterystyczną cechą ogrodów wilanowskich jest ich różnorodność. Spacerując po nich możemy nie tylko w wyobraźni przenosić się do innych epok, ale także poznawać niezwykłe gatunki roślin. Ogród północny był dawniej owocowo-warzywnym, dziś to parter haftowy i Gaj Akademosa.

Świątynia wzniesiona w latach 1686-93 jest jednym z najwspanialszych dzieł architektury barokowej w Polsce. Została ufundowana przez Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, który sprowadził do Polski architekta Tylmana z Gameren, autora koncepcji architektonicznej i wystroju wnętrza kościoła.

Kamienica usytuowana u zbiegu ulic Środkowej i Stalowej niebawem ukaże w pełni nowe oblicze. Remont rozpoczęty w połowie 2019 roku, zmierza bowiem ku końcowi. To kolejne przedsięwzięcie budowlane, jakie ZGN realizuje na Nowej Pradze.

Fundacja Contemporary Lynx w cyklu artykułów przedstawia historyczne pracownie artystyczne oraz twórców, którzy przez lata w nich pracowali. Teksty w dwóch wersjach językowych, angielskiej i polskiej, powstają w ramach projektu „Pracownie w sieci II”, współfinansowanego przez Miasto st. Warszawa.

Drewniane domy letniskowe, które powstawały od lat 80. XIX wieku nad rzeką Świder, potocznie nazwano „świdermajerami”*. Bezpośredni wpływ na dynamiczny rozwój tego typu architektury do wybuchu II wojny światowej miało niewątpliwie powstanie w tym rejonie komunikacji kolejowej.

Niewiele osób wie, że cudem zachowana na warszawskim Służewcu mozaika została stworzona przez Wandę Gosławską. Mało znani są również autorzy realizacji rzeźbiarskich zdobiących Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową. A jedną z nich, „Muzykę”, stworzyli Wanda i Józef Gosławscy oraz Stanisław Gosławski.

Giardino segreto po włosku oznacza „sekretny, tajemniczy ogród”. Tym mianem określano wydzieloną część ogrodu, przeznaczoną do wypoczynku wyłącznie właścicieli i najbardziej zaufanych gości.

Podanie o nowe ubranie na wyjazd do Włoch, prośba o zatrudnienie kolejnej pielęgniarki, antyki poszukiwane w Desie, sprytne przekonywanie władz, projekty tworzone na bazie przedwojennych doświadczeń, a przede wszystkim ciężka praca. To była codzienność ludzi, którzy odbudowali Stare Miasto.

Willa przy ul. Fletniowej 2 w ostatnich latach przeszła metamorfozę dzięki remontom współfinansowanym przez miasto. Przez długi czas mogliśmy patrzeć na jej elewację wykończoną surowym drewnem. Jednak willa już tak nie wygląda.

Dobiega końca remont kamienicy przy ul. Strzeleckiej 10. Po interwencji Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków udało się odtworzyć najbliższy oryginałowi, historyczny wystrój elewacji zabytkowego domu.

Latem ogrody wilanowskie, w szczególności ogrody regularne, położone najbliżej pałacu, prezentują się wyjątkowo pięknie. Nasadzanie odpowiednich roślin jest jednym z warunków jego rewaloryzacji. Odtwarzane są także wzory, faktury, kolorystyka, a także zapachy popularne w czasach króla Jana III i Elżbiety Sieniawskiej (lata 1677-1729).

Budynek przy ul. Wilczej 65 to okazała kamienica z przełomu XIX i XX wieku o bardzo bogatej artystycznej i architektonicznej elewacji frontowej. Eklektyczne dekoracje wykonano ze specjalnej zaprawy, tzw. cementu romańskiego.

Ażurowe przegrody służące zabezpieczeniu schodów, poza swoją ważną praktyczną funkcją ochrony przed upadkiem, pełniły rolę dekoracyjną, świadcząc dziś o modnych w danej epoce historycznej ornamentach. Taka właśnie jest balustrada oficyny przy ul. Hożej 9a.

Na domu, w którym mieszkał przy ul. Lwowskiej 1, rodzina oraz przedstawiciele parlamentu i miasta odsłonili tablicę pamiątkową poświęconą Wojciechowi Młynarskiemu. Upamiętnia ona poetę, reżysera, satyryka, artystę kabaretowego, autora tekstów piosenek i librett, tłumacza.

O ufundowanym w 1238 roku kościele św. Katarzyny w Służewie, jego wyglądzie i kolejnych przebudowach wiemy sporo. Natomiast informacje o stojącej w jego sąsiedztwie plebanii są nader skromne.

Budynek przy ul. Marszałkowskiej 53 został wzniesiony w latach 1950-52 jako część sztandarowej inwestycji mieszkaniowej tego okresu. Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową zaprojektowano jako monumentalny zespół odpowiadający założeniom obowiązującej doktryny realizmu socjalistycznego.

5. edycję „Warszawskich Konserwacji” proponujemy w nowej formule. W czasach pandemii zapraszamy mieszkańców do samodzielnego zwiedzania zabytków wyremontowanych z dotacji miejskich w 2020 roku. Spacer po mieście ułatwi aplikacja.

Zbiory Archiwum Warszawskiego Detalu powiększyły się o cenne przedwojenne płytki okładzinowe. Żółte, brązowe i czarne kafelki o wymiarach 27,5 x 13,5 cm pozyskaliśmy podczas prac rozbiórkowych parterowego garażu należącego do budynku przy ul. Polkowskiej 5.

Dom przy ul. 11 Listopada 66 ma mroczną przeszłość. W latach 1944-45 działał tu areszt śledczy NKWD, w którym przetrzymywano i poddawano represjom polskich obywateli. Napisy pozostawione przez nich w piwnicy zachowały się do dziś. Budynek jest jednym z adresów na tzw. „czerwonej mapie Pragi”.

Warszawa została obdarowana kolekcją Karola Tchorka, twórcy słynnych tablic, stawianych od początku lat 50., upamiętniających miejsca m.in. ulicznych egzekucji dokonywanych przez okupanta w Warszawie podczas II wojny światowej.

Parafia w Służewie, położona w granicach Wilanowskiego Parku Kulturowego, jest najstarszą parafią na terenie obecnej Warszawy. Parafialny kościół św. Katarzyny zbudowano na ziemiach, które przez wieki zmieniały właścicieli. W swej historii kilkakrotnie był przebudowywany, zmieniał wygląd, a nawet przez wiele lat stał opuszczony.

Prezydent m.st. Warszawy 2 lipca powołał Michała Krasuckiego, Stołecznego Konserwatora Zabytków, na swego pełnomocnika ds. zarządzania światowym dziedzictwem UNESCO.

Kolejny rok przy elewacjach kościoła św. Stanisława przy ul. Wolskiej 76 pracują ekipy budowlane. Ceglane fasady przechodzą remont konserwatorski, który świątyni z przełomu XIX i XX wieku przywróci świetność.

Warszawa to nie tylko zabudowa miejska czy przemysłowa, ale również lasy. Budynki związane z gospodarką leśną znalazły się na terenie stolicy w wyniku powiększenia jej granic w 1951 r. Zachowane drewniane leśniczówki i gajówki spełniały funkcję mieszkalną oraz biurową.

Elizeum to jeden z najbardziej tajemniczych zabytków Warszawy. Zbudowane pod koniec XVIII wieku było miejscem przyjęć i zabaw. Właśnie zakończono prace nad udrożnieniem górnego wejścia do groty, który zapewni lepszą wentylację historycznego obiektu.