Wyniki wyszukiwania w serwisie Zabytki - Aktualności

Budynek przy ul. Jana Zamoyskiego 43, wybudowany w latach 1936-1937 według projektu Leonarda Kario, to kamienica o cechach typowych dla modernizmu. Zachowało się w niej wiele oryginalnych elementów, w tym drewniana brama wejściowa, która teraz przejdzie remont.

Niemal 60-metrowa, zaaranżowana na dwóch kondygnacjach staromiejskiego strychu przestrzeń, to pracownia, w której powstają dekoracje teatralne i filmowe, prezentowane w kraju i zagranicą.

Dzięki dotacji miasta rozpoczął się remont elewacji okazałej, pięciopiętrowej kamienicy przy ul. Szpitalnej 8. Budynek jest dobrze znany warszawiakom nie tylko z powodu swej urody, ale także działającej w niej od dziesięcioleci pijalni czekolady.

Czy fakt, że kamienice są modernistyczne i powstały w podobnym czasie pozwala przypuszczać, że nieistniejące ich detale czy stolarka były do siebie podobne? Absolutnie nie – stwierdzili stołeczni konserwatorzy i rozpoczęli poszukiwania pierwotnej formy drzwi wejściowych budynku przy ul. Dynasy 10.

Śródmiejska suterena oficyny o powierzchni dwudziestu metrów kwadratowych, od ponad 40 lat jest użytkowana jako warsztat pracy twórczej artysty malarza, absolwenta, a z czasem również profesora, warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych - Jacka Dyrzyńskiego.

Drewniana brama domu przy ul. Barskiej 5 pochodzi z czasów jego budowy prowadzonej w latach 1928-29. Kamienicę na Starej Ochocie dla Spółdzielni Urzędników BGK zaprojektował jej etatowy architekt, Konstanty Jakimowicz. Dom przetrwał II wojnę światową w dość dobrym stanie.

Najstarszy gród odkryty na terenie dzisiejszej Warszawy jest tematem filmu, w którym nowoczesna technologia pozwoliła na przełożenia specjalistycznego języka badań archeologicznych na język zrozumiały i atrakcyjny dla widza.

Całkowita rekonstrukcja wystroju architektonicznego fasady to rzadkość. Na przeszkodzie stoją wysokie koszty i brak dokumentacji. Przykład kamienicy przy ul. Szpitalnej 5, pokazuje, że dzięki determinacji wspólnoty mieszkaniowej i dotacji m.st. Warszawy jest to możliwe.

W kamienicy zakończyły się mało widoczne z zewnątrz, ale za to niezbędne prace polegające na podbiciu fundamentów, pogłębieniu piwnic czy położeniu izolacji. Niedługo dom będzie miał nowe okna, a we wrześniu tego roku pokrycie dachu. Odzyska także dawny wygląd elewacji.

W Śródmieściu, w maleńkiej pracowni zaaranżowanej w piwnicy budynku mieszkalnego, od lat powstają oryginalne, wykonane z metalu zdobionego emalią, szkłem, ceramiką oraz macicą perłową dekoracyjne formy przestrzenne.

Trwa kolejny etap remontów elewacji budynków MDM-u, prowadzonych dzięki wsparciu finansowemu m.st. Warszawy. Odnowienie fasady domu przy ul. Pięknej 28/34 jest możliwe dzięki dotacji miasta w wysokości 163 tys. zł.

Kościół Wizytek to jeden z piękniejszych przykładów architektury barokowej w stolicy. Doceniając jej unikatowość Warszawa wspiera dotacjami kolejne remonty przeprowadzane w świątyni. Zapraszamy do obejrzenia filmu.

W nawierzchni chodnika przed wejściem do parku Ujazdowskiego w 2015 r. Jacek Andrzejewski, artysta grafik, rzeźbiarz, twórca mozaik ogrodowych, wykonał mozaikę przedstawiającą łabędzia unoszącego się z wdziękiem na błękitnej fali.

W połowie lat 60. XX wieku, w niewielkiej piwnicy wielorodzinnego budynku mieszkalnego na Mokotowie, została urządzona pracownia ceramiczna. Od kilkudziesięciu lat pracuje w niej artysta malarz i ceramik Stanisław Tworzydło.

Po pięcioletniej przerwie ponownie ruszył remont zabytkowej willi Bajka przy ul. Lokalnej 57/59. Prezentujemy kolejny zabytek, który jest remontowany dzięki dotacji udzielonej w bieżącym roku przez m. st. Warszawę.

Pałac Konstantego Zamoyskiego należy do najpiękniejszych zachowanych przykładów architektury rezydencyjnej w Warszawie. Został wzniesiony w latach 1875–77 według projektu Leandra Marconiego. Powstał według modnego w okresie baroku wzoru rezydencji entre cour et jardin (między dziedzińcem a ogrodem).

Piętrowy dom wybudowany w 1865 r. dla Marii Fryderyki z Jakobsów Galeotti był jednym z pierwszych murowanych budynków Nowej Pragi. Powstawał równocześnie z pałacykiem Konopackiego. Około 1911 r. budynek rozbudowano do czterech kondygnacji i zamieniono na kamienicą czynszową.

Co przedwojenni mistrzowie murarscy potrafili robić z tynkiem? Co oznacza litera E umieszczona na bramie i dlaczego podczas remontu nie użyto laserunku – o tym m.in. dowiesz się podczas wirtualnego spaceru z serii „Warszawskie Konserwacje”. Zapraszamy do obejrzenia filmu.

Strych kamienicy na Starym Mieście od początku lat 80. XX wieku pełni rolę pracowni artystycznej. Tworzyła w niej malarka, ilustratorka i dokumentalistka architektury historycznej Barbara Pisarczyk-Niezgoda.

Muzeum Warszawskiej Pragi przy ul. Targowej 50/52 zajmuje kilka historycznych budynków. W jednym z nich, przedwojennym żydowskim domu modlitwy, znajdują się malowidła. Przeprowadzona konserwacja uratowała je przed zniszczeniem.