Wyniki wyszukiwania w serwisie Zabytki - Aktualności

Ruszają „Warszawskie Konserwacje 2021”. Zapraszamy na spacery szlakiem wyremontowanych zabytków Białołęki, Śródmieścia i Woli. Zaczynamy w sobotę, 25 września, o godz. 11.00, przy drewnianej willi przy ul. Fletniowej 2.

Domy przy al. Prymasa Tysiąclecia 34 i 73 to kolejne, obok stojących przy ul. Armatniej, budynki mieszkalne pracowników Kolej Warszawsko-Wiedeńskiej. Nieznana jest dokładna data ich powstania, ale do jej ustalenia przyczynił się jeden z najsławniejszych planów Warszawy.

Oficyna kamienicy Józefa Rotbarga przy ul. Koszykowej 51a powstała w latach 1911-12. Położona jest na tyłach zabudowań pl. Konstytucji. Zachował się jej kompletny wystrój wraz z oryginalną stolarką drzwiową na klatce schodowej.

Ulica Armatnia wygląda tak, jakby czas się na niej zatrzymał. Brukowana kocimi łbami droga z rynsztokiem, starodrzew i ceglane, jednopiętrowe domki o stromych dachach. To gotowa scenografia do filmu o dziejach Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.

Po zakończeniu remontu wnętrza kościoła Wszystkich Świętych przy pl. Grzybowskim rozpoczyna się renowacja jego elewacji. Pierwszy etap prac prowadzony jest na wschodniej wieży świątyni, powyżej gzymsu kordonowego aż po zwieńczenie hełmu włącznie.

Konferencja odbędzie się 1 października przy pl. Hallera 6 w Warszawie (siedziba Wood Workshop - Warszawskie Centrum Rzemiosła).

Jasne elewacje zrewitalizowanej kamienicy przy ul. Radzymińskiej 63 zwracają uwagę już od pewnego czasu. Efekty wielomiesięcznego remontu cieszą tym bardziej, że zabytkowa czynszówka z początku XX wieku odzyskała znaczną część historycznego wystroju i dawno utraconych elementów architektonicznych, jak gzymsy i balkony o dekoracyjnych balustradach.

Najbardziej reprezentacyjnym* i znanym budynkiem Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej był dworzec zbudowany w 1845 roku u zbiegu ul. Marszałkowskiej i Al. Jerozolimskich. Dziś nie ma po nim śladu (w tym miejscu znajduje się stacja metra Centrum). Jednak we współczesnej Warszawie można odnaleźć jeszcze pozostałości infrastruktury tej najstarszej warszawskiej kolei.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z wydarzenia.

Pod koniec wakacji rozpoczęły się kolejne prace remontowe w otoczeniu pl. Hallera, jednej z wizytówek socrealistycznej Warszawy. Monumentalny budynek mieszkalny przy ul. Jagiellońskiej 56 skrył się pod rusztowaniami, dzięki którym konserwatorzy mogą czyścić i uzupełniać elewację.

Do połowy XIX wieku mieszkańcy Warszawy cierpieli na ograniczony dostęp do ujęć wody. Pobierali ją ze studni i źródeł ulokowanych w miejscach publicznych, np. na placach, i w wiadrach lub innych naczyniach dźwigali do mieszkań, sklepów i warsztatów.

Mosty i wiadukty to najczęstsze ofiary działań wojennych. Konstrukcji tego typu, które ocalały w Warszawie jest niewiele. Zalicza się do nich wiadukt kolei obwodowej nad ul. Obozową, zbudowany w 1929 roku.

W niedzielę, 5 września, o godz. 18.00, zapraszamy na „Domówkę u Mietka Wajnberga – święto kamienicy przy Żelaznej 66”. Spotkamy się przy domu, w którym urodził się kompozytor, aby przypomnieć jego historię oraz dzieje żydowskich mieszkańców Warszawy.

Kolejne środki z budżetu m.st. Warszawy na remonty zabytków wpisanych do rejestru zabytków i ujętych w gminnej ewidencji zostały rozdysponowane. Refundacje za wykonane już prace remontowe otrzymało 21 obiektów.

Pracownia Dłużniewskich znajduje się na warszawskiej Starówce. O dziejach tego miejsca opowiedzieli Emilia i Kajetan Dłużniewscy – żona i syn nieżyjącego już artysty Andrzeja Dłużniewskiego. Jest to fascynująca historia przestrzeni, która niegdyś uchodziła za miejsce uświęcone sztuką. Rozmowa z artystami poświadcza, że pracownia Dłużniewskich wciąż się zmienia, ewoluuje i niejednokrotnie jeszcze nas zaskoczy.

Warszawa przez dziesiątki lat XIX wieku miała trzy dworce*, których stacje czołowe zatrzymywały się na Wiśle. Pasażerowie wysiadali i konnymi wozami czy dorożkami przeprawiali się mostem a to na Pragę, a to do centrum Warszawy. Zmieniła to dopiero linia obwodowa (1876 r.). Rozwiązanie choć niedoskonałe funkcjonowało aż do odzyskania przez Polskę niepodległości.

Elizeum było podziemnym salonem, w którym w XVIII wieku swoich gości przyjmował Kazimierz Poniatowski, królewski brat. Po śmierci fundatora bogato zdobiona grota popadła w zapomnienie, była wykorzystywana niezgodnie z przeznaczeniem, w końcu całkowicie zapomniana. Niestety z jej dawnego wystroju nie zachowało się prawie nic.

Opis pracowni w przygotowaniu

Budynek przy Pięknej 31/37 powstał w latach 1950- 52, w pierwszym etapie budowy Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (MDM), obejmującym plac Konstytucji i jego najbliższe otoczenie. Projekt architektoniczny i urbanistyczny tego budynku jak i całego założenia opracował w zaledwie cztery miesiące zespół kierowany przez Józefa Sigalina

Podczas letnich miesięcy zachęcamy do odkrywania mniej znanej Warszawy. Na terenie osiedla Ostrobramska znajdziemy wiele malowniczo położonych kamiennych rzeźb, wykonanych przez artystów z warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.