Wyniki wyszukiwania w serwisie Zabytki - Aktualności

Przedstawiamy kolejne wnętrze warszawskiej kamienicy z przełomu XIX i XX wieku. W wielopokojowym mieszkaniu zachowały się tak kruche detale, jak niezwykle ozdobne tafle szkła w drzwiach.

Ostatni z filmów o odkrywaniu tajemnicy korytarza w Gucin Gaju to wirtualny spacer. Naszym przewodnikiem jest Michał Krasucki, Stołeczny Konserwator Zabytków. Podczas nagrywania materiału ekipa zmagała się z ciemnością i wysokim poziomem wody. Widz pozbawionych tych utrudnień będzie mógł skupić się na samym wnętrzu i jego unikatowym charakterze.

Kolejny etap remontu elewacji kościoła p.w. Dzieciątka Jezus przy ul. Lindleya 12 był współfinansowany przez m.st. Warszawa. Tegoroczne wsparcie wyniosło 145 430 zł, co stanowi blisko 50 % kosztów.

Budynków licowanych szarą cegłą, które ocalały po zniszczeniach wojennych, jest w Warszawie nie tak mało.To między innymi domy mieszkalne, gmachy politechniki, szpital, szkoły. Najczęściej powstawały na przełomie lat 20. i 30. Pierwszym budynkiem użyteczności publicznej wzniesionym w centrum miasta, który uzyskał fasadę obłożoną szarą cegłą, była szkoła przy ul. Górnośląskiej 31.

Kamienica przy ul. Wilczej 65, której elewację właśnie wyremontowano, pochodzi z przełomu XIX i XX wieku. Wyróżnia ją wielkość oraz bardzo bogata artystyczna i architektoniczna dekoracja elewacji frontowej. Niezwykłe jest także to, że całą fasadę i wszystkie dekoracje wykonano ze specjalnej zaprawy, tzw. cementu romańskiego.

Najbliższe spotkanie Komisji Dialogu Społecznego ds. Ochrony Dziedzictwa Kulturowego odbędzie się w we wtorek, 30 listopada 2021 roku o godz. 17:00 w siedzibie Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków przy ul. Nowy Świat 18/20 w sali konferencyjnej na I piętrze.

W historyczne i tajemnicze mury podziemnego korytarza w Gucin Gaju wkroczyła najnowsza technologia. Źródła pisane nie wyjaśniają jego przeznaczenia, ani nie podają dokładnej daty powstania. Zaprzęgliśmy więc do pracy skaner, dzięki któremu mamy nadzieję poznać część sekretów tej intrygującej, ceglanej budowli.

Remont dużego zabytkowego budynku brzmi jak wielkie wyzwanie, prawda? Zwłaszcza, gdy w grę wchodzą prace przy wykonanych w latach 50. tynkach barwionych w masie z domieszką miki i konserwacja wielu metrów kwadratowych mocno uszkodzonej okładziny kamiennej.

Gucin Gaj – zapomniane założenie parkowe stworzone przez Stanisława Kostkę Potockiego, skrywa podziemny korytarz. O jego istnieniu wiadomo od dawna, ale czym w istocie był, kiedy dokładnie powstał, kto go zbudował? Te pytania nadal pozbawione są jednoznacznej odpowiedzi. W cyklu o Wilanowskim Parku Kulturowym będziemy prezentować materiały, które przybliżą ten fascynujący zabytek.

Tempo budowania w II Rzeczypospolitej tak potrzebnych nowych szkół było imponujące. W Warszawie w ciągu roku, od września 1934 do sierpnia 1935 roku, postawiono ich aż dziesięć. Projekt architektoniczny opierał się na programie ministerialnym. Miało być szybko i funkcjonalnie, choć przy tym także estetycznie i z duchem czasów.

Społeczni Opiekunowie Zabytków - miłośnicy materialnej przeszłości – są to osoby (ew. osoby prawne lub inne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej), które posiadają wiedzę w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami zdobytą m. in. podczas kursów i szkoleń organizowanych przez Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków oraz spotkań z Wojewódzkim Mazowieckim Konserwatorem Zabytków.

Pałac królewski i dobra wilanowskie stały się własnością Stanisława Kostki Potockiego w 1797 roku. Zaczął w nich realizować idee, które dojrzewały w nim od lat - upamiętnienie wielkiego króla Jana III oraz stworzenie miejsca wytchnienia po niezwykle aktywnym życiu publicznym. Nie był pierwszym, ale z pewnością ostatnim wielkim właścicielem Wilanowa.

Dzięki remontowi „studnia” kamienicy przy ul. Chmielnej 20 wygląda już bardzo ładnie. Po skuciu powojennych tynków mury, w których naprawiono spękania, pokryto nowymi. Dzięki ładnej jasnoszare barwie elewacji lepiej widać urodę żeliwnych balustrad balkonów. Skromne detale architektoniczne, jak ozdobne wejścia do klatek schodowych, są teraz prawdziwą ozdobą. Remont przeprowadzono dzięki wsparciu finansowemu Warszawy w wysokości ponad 180 tys. zł.

Parterowy budynek przy ul. Środkowej 9, po kilku latach remontu, zyska niebawem pozwolenie na użytkowanie, co oznacza że już wkrótce do zabytkowego drewniaka powrócą dzieci.

Do niedawna ciemny, pokryty szlakmetalem ołtarz boczny w kościele oo. Bernardynów na Czerniakowie teraz skrzy się złotem! To efekt prac konserwatorskich przeprowadzonych dzięki dotacji miasta. Ołtarz dopełnia teraz piękne barokowe wnętrze świątyni. Zobaczcie na naszym filmie, jak konserwatorzy poradzili sobie ze złoceniem i srebrzeniem elementów dekoracji ołtarza.

Na budynku przy ul. Raszyńskiej 48 nie ma już śladu zniszczeń, które go szpeciły przez lata. Po remoncie dofinansowanym przez miasto, willa cieszy oko równymi tynkami i piękną jasnokremową elewacją.

„Canaletto tkwi w szczegółach” a uczniowie podczas gry miejskiej szukali ich na Trakcie Królewskim. Do zabawy i nauki zaprosiliśmy warszawskie licea 26 października. Udział w zmaganiach, podczas których musieli się wykazać wiedzą z historii miasta, historii sztuki i epoki stanisławowskiej, wzięło ponad 130 uczniów. Zobaczcie naszą fotorelację.

Coraz więcej kamienic na Pradze-Północ pięknieje, a najlepszym przykładem na zachodzące zmiany jest ulica Środkowa. W ostatnim czasie wyremontowano tam cztery obiekty, a piąty przygotowywany jest do prac budowlanych.

Dwa lata temu pracownia, zmarłej w 2021 roku Wandy Czełkowskiej, została wpisana na listę Warszawskich Historycznych Pracowni Artystycznych. Rzeźbiarka w pracowni na Mokotowie, dawnym warsztacie naprawy ciężarówek, tworzyła od 2010 roku. Artystka z dużym entuzjazmem uznała, że to doskonałe miejsce właśnie dla niej.

Miejski serwis mapowy wzbogacił się o unikalne opracowanie - plan miasta z przełomu XIX i XX wieku w skali 1:2500, będący częścią kolekcji tzw. Planów Lindleya. Stanowi on uzupełnienie już wcześniej udostępnionego w serwisie planu w skali 1:250, pochodzącego z tego samego zbioru.