Domki na Polu Mokotowskim powstały w powojennych czasach dźwigania Warszawy z ruin. Biuro Odbudowy Stolicy potrzebowało mieszkań dla swoich pracowników i dla ludzi pracujących na budowach. Jedna kolonia domków stanęła na Ujazdowie, a druga na Polu Mokotowskim. Było ich blisko sto.

Teatr Baj przy ul. Jagiellońskiej 28 i pałacyk Konopackiego przy ul. Strzeleckiej 11/13 to dwa zabytki, których remont finansowany z budżetu miasta, zakończył się w zeszłym roku. Obie praskie placówki służą kulturze.

Na fotografii wyremontowane schody w kamienicy nprzy alei Szucha. Fot BSKZ Klatka schodowa mieści się w oficynie nieistniejącej części frontowej modernistycznego apartamentowca z lat 30. XX wieku. Prawdziwą ozdobą jej skromnego wystroju jest posadzka z różowego lastryko. Funkcjonalistyczny budynek przy al. Szucha 11 zbudował dla siebie w 1937 r. architekt z hrabiowskim tytułem Zygmunt Plater-Zyberk. Skrzydło frontowe zaprojektowane było w popularnym w latach 30. stylu okrętowym z łagodnie zaokrąglonymi narożnikami, z pasami okien i balustradami, jak na pokładach statków. Dom, jako jeden z kilku z całej Polski, został zaprezentowany w specjalnym numerze czasopisma „Architektura i budownictwo"(4-5/37), który rozdawano na Wystawie Światowej w Paryżu w 1937 r. Kamienica powstała na planie litery T. W czasie wojny skrzydło frontowe, czyli ciągnący się wzdłuż al. Szucha daszek owego T, uległo zniszczeniu i zostało rozebrane w 1945 r. Po wojnie w ocalałej oficynie zamieszkała cała plejada wybitnych aktorów, m. in. Elżbieta Barszczewska, Marian Wyrzykowski, Aleksander Zelwerowicz. W 1951 r. dokonano tam zamachu na stalinowskiego propagandzistę Stefana Martykę. Bulaje i posadzka z lastryko Oficyna tego luksusowego budynku ciągnie się w głąb posesji. Na jej klatkach schodowych uwagę zwracają okrągłe okna przypominające okrętowe bulaje. We wnętrzu klatek schodowych zachowała się posadzka wykonana z różowego lastryko oraz metalowe balustrady schodów. Wystrój klatek jest stosunkowo skromny, chociaż niepozbawiony dbałości o detale. Należy jednak pamiętać, że jest to oficyna, a podczas aranżacji wnętrz szczególną wagę przywiązywano do strefy głównego wejścia do budynku. Posadzki lastrykowe, znane również pod nazwą terrazzo, były bardzo modne w okresie modernizmu. Zyskały popularność nie tylko dzięki wyjątkowym możliwościom plastycznym, ale również ze względu na swoją wysoką wytrzymałość. Wytwarzano je z mieszaniny cementu, piasku i wody, z dodatkiem różnych barwników oraz różnokolorowych grysów. Mieszaninę wylewano w formie gęstej masy i po stwardnieniu starannie szlifowano. W tym wypadku masę cementową zabarwiono na różowy kolor dzięki dodaniu odpowiednio wybarwionego kruszywa. Spoczniki schodów ozdobiono czarną bordiurą. Wykończone czarnym kamieniem cokoły chronią ściany przed zabrudzeniem i konsekwentnie zamykają kompozycję dekoracyjnej posadzki. Dotacja miasta na remont Wspólnota mieszkaniowa doceniając pierwotny, autentyczny wystrój wnętrza, podjęła się renowacji wystroju III klatki schodowej. Miasto wsparło prace dotacją w wysokości 33 000 zł, co stanowi przeszło 44% wydatków poniesionych na remont. Odnowiono ściany, przywrócono pierwotny kolor metalowych balustrad i przede wszystkim poddano renowacji schody i posadzkę spoczników wykonanych z różowego lastryko. Posadzka nosiła ślady zużycia, jednak jej naprawa była możliwa. Podczas prac renowacyjnych ubytki i spękania lastryka wypełnione zostały dobraną kolorystycznie masą z kruszywem, jak najbardziej zbliżonym do oryginalnego. Następnie powierzchnia została wyszlifowana i wypolerowana przywracając posadzce dawny szlachetny wygląd.