Po ubiegłorocznym generalnym remoncie dachu, przyszedł czas na elewacje, które są w bardzo złym stanie technicznym. Występują na nich liczne spękania, ubytki i zawilgocenie tynków oraz elementów architektonicznych. Pierwszym etapem zahamowania procesów destrukcyjnych na elewacji była zeszłoroczna wymiana obróbek blacharskich.
Fasada w pierwszej kolejności
W tym roku zostanie zrealizowany pierwszy etap - remont elewacji frontowej, która jest najbardziej dekorowana. Jej stan był już tak zły, że odspojone dekoracje stanowiły zagrożenie dla osób przebywających w pobliżu. Konserwatorzy usunęli już odspojone tynki i uzupełnili ubytki. Trwają prace związane z oczyszczeniem i naprawą detali sztukatorskich. Wiele elementów trzeba będzie wykonać na nowo. Na podstawie odkrywek ustalono pierwotną kolorystykę, która okazała się dość podobna do tej, jaką wybrano podczas poprzedniego remontu. Płaskie powierzchnie ściany będą utrzymane w szlachetnym, ciepłym kolorze z nutami ugru, detal zaś będzie nieco ciemniejszy ale z zachowaniem tej samej tonacji.
Prace obejmą również schody wejściowe, które należy całkowicie rozebrać i ustabilizować konstrukcyjnie. Konserwacji w pracowni zostaną poddane również dekoracyjne elementy metaloplastyki oraz ozdobne elementy dachu wykonane z blachy ocynkowanej.
Prace potrwają do jesieni. Dotacja m.st. Warszawy na ten cel wyniosła 368 910 zł, co stanowi blisko połowę planowanych kosztów kwalifikowanych.
Krótki rys historyczny synagogi Nożyków
Synagoga przy ul. Twardej 6 jest jedyną zachowaną i obecnie działającą z przedwojennych warszawskich synagog. Powstała w latach 1898-1902 z fundacji małżeństwa Rywki i Zalmana Nożyków, mieszkających na pobliskiej ul. Próżnej.
W 1940 r. została zamknięta i zdewastowana przez hitlerowców, służyła za stajnie dla koni i magazyn paszy. Po utworzeniu getta warszawskiego, budynek ponownie pełnił funkcję religijną do czasu likwidacji tzw. małego getta w lipcu 1942 r. Budynek przetrwał wojnę jednak został zdewastowany w czasie walk powstania warszawskiego.
Po naprawach w okresie powojennym, od 1951 r. funkcjonował jako synagoga do czasu ponownego zamknięcia w 1968 r. W latach 1977-1983 budynek przeszedł gruntowny remont, podczas którego dobudowano od strony wschodniej aneks pełniący funkcje biurowe. Prace prowadził warszawski oddział Pracowni Konserwacji Zabytków pod nadzorem Hanny Szczepanowskiej i Ewy Dziedzic. Synagoga działa ponownie od 1983 r.
