Przyklasztorny kościół dla karmelitek bosych został utworzony w XVII wieku w dawnej jadalni pałacu Adama Kazanowskiego. Ściany niewielkiej świątyni zdobione są malowidłami, a galerie i ambona wykonane z żeliwa.
Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP przy Krakowskim Przedmieściu 62 znany jest jako kaplica Res Sacra Miser. Powstała w 1664 roku, gdy Helena Lubomirska przekazała część pałacu na rzecz klasztoru. To obiekt o wyjątkowej wartości artystycznej i historycznej, zwłaszcza, że jako jeden z niewielu warszawskich kościołów przetrwał działania wojenne bez większych zniszczeń.
Prace trwają od lat
Prace konserwatorskie, współfinansowane przez m.st. Warszawa, trwają w kościele od 2016 roku. W ubiegłych latach konserwatorzy pracowali przy dekoracjach malarskich sklepienia. Na ścianach odsłonili freski z czasów karmelitanek bosych z 1 poł. XVIII wieku, które zamalowano w latach 60. XX wieku. Zakonserwowali także namalowane ponad galeriami, wprost na tynku, obrazy olejne z 2 poł. XIX wieku.
Urok żeliwnych dekoracji
W tym roku kontynuowany jest kompleksowy projekt konserwatorski całego wnętrza kościoła. Obecnie trwają prace przy żeliwnych, bogato zdobionych motywami roślinnymi, balustradach galerii, umieszczonych w 1. poł. XIX wieku na dłuższych ścianach kościoła. Konserwatorzy odkrywają także dawny urok pochodzącej z tego samego okresu żeliwnej, przyściennej ambony.
Elementy żeliwne były wielokrotnie przemalowywane w trakcie kolejnych zmian wystroju wnętrza w XIX i XX wieku. Ostatnio miały kolor kremowy. W trakcie badań odkryto, że pierwotnie pomalowane były na kolor czarny, który zostanie przywrócony.
Konserwacji poddawany jest także, obecnie zdemontowany ze spodniej części galerii, drewniany baldachim ambony ozdobiony lambrekinem i rzeźbioną Gołębicą - symbolem Ducha Świętego.
Konserwacja i restauracja obiektów żeliwnych (ambony, balustrad, konsoli) w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP są prowadzone dzięki miejskiej dotacji w wysokości 98 000 zł.
