Konserwatorzy musieli usunąć wiele wtórnych warstw farby, aby odsłonić urodę XIX-wiecznych balustrad i ambony. Uczytelnienie żeliwnych elementów to kolejny etap remontu, który od lat wspiera dotacjami m.st. Warszawa.
W grudniu 2022 r. zakończyła się konserwacja żeliwnych balustrad empory (antresoli), chóru muzycznego oraz przyściennej ambony w kościele Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Krakowskie Przedmieście 62. Świątynia znana jest także jako kaplica Res Sacra Miser.
Sześć warstw farby
Ambona i balustrada zostały umieszczone między 1825 a 1845 r. na ścianach pokrytych XVIII-wiecznymi freskami. Najpierw we wnętrzu kościoła pojawiła się wsparta na żeliwnych konsolach empora z żeliwną balustradą. Prawdopodobnie wykonano ją w warszawskiej odlewni na Solcu. Potem wstawiono ambonę powstałą zapewne z fragmentów balustrady przeznaczonej do innego wnętrza zespołu klasztornego.
Przed przystąpieniem do prac konserwatorskich wszystkie odlane z żeliwa elementy pomalowane były na kolor kremowy. Przez lata wraz ze zmianą wystroju wnętrza kościoła elementy z żeliwa były przemalowywane co najmniej sześć razy. Przez to detal ornamentów był nieczytelny.
Finezyjna balustrada
Po usunięciu wtórnych nawarstwień farby odsłonięto finezyjny ażurowy ornament i przywrócono pierwotny, czarny kolor balustrad i żeliwnego kosza ambony. Konserwacji poddano także drewniany baldachim ambony, podwieszony pod podłogą empory. W trakcie badań konserwatorskich okazało się, że biały baldachim pierwotnie pomalowany był również na kolor czarny. Farba zawierała grafit, aby imitować metal. Dekorujące baldachim promienie glorii i rzeźbioną gołębicę pokryto złotem płatkowym i srebrem.
Wtórna, kremowa kolorystyka niekorzystnie wpływała na estetykę historycznego wnętrza. Obecnie ciemne, żeliwne elementy stanowią znaczący akcent wystroju kościoła. Dzięki konserwacji została przywrócona dekoracyjna funkcja tych obiektów we wnętrzu.
Klasztor w pałacu
Kościół powstał w 1664 r. w dawnej sali jadalnej pałacu Adama Kazanowskiego jako kościół klasztorny karmelitanek bosych. To obiekt o wyjątkowej wartości artystycznej i historycznej, zwłaszcza, że jako jedna z niewielu warszawskich świątyń przetrwała działania wojenne bez większych zniszczeń.
Dotacje miasta
Wykonane prace są kontynuacją współfinansowanego ze środków m.st. Warszawy od 2016 r. kompleksowego projektu konserwatorskiego całego wnętrza. W 2022 r. remont wsparto sumą 98 tys. zł. W ubiegłych latach zakończono konserwację dekoracji malarskich sklepienia. Na ścianach odsłonięto freski z czasów karmelitanek bosych z I poł. XVIII w. (zamalowane w latach 60. XX w.) oraz zakonserwowano znajdujące się nad galeriami, namalowane wprost na tynku, obrazy olejne z 2 poł. XIX w. To jeszcze nie koniec. W 2023 r. rozpocznie się konserwacja rzeźb i obrazów ołtarza głównego.
Zakres już wykonanych prac przybliża moment, kiedy to niezwykłe wnętrze będzie mogło być udostępnione szerszej publiczności.
