Wczesnomodernistyczna kamienica Pod Zegarem powstała w latach 1912-1913 dla Zygmunta Lewina wg. projektu Józefa Napoleona Czerwińskiego oraz Juliusza Heppena. Swoją nazwę zawdzięcza umieszczonemu na elewacji zegarowi w oprawie sztukatorskiej.
Budynek, podobnie jak i inne domy dochodowe wznoszone przez tę spółkę architektów, charakteryzował się luksusowym wyposażeniem wnętrz i wysoką jakością techniczną. Właśnie konstrukcja stalowo-ceglana, która przetrwała podczas wypalenia budynku w 1944 r. uchroniła kamienicę przed rozbiórką po wojnie. Ocalały mury, częściowo wystrój elewacji i klatek schodowych. W latach 1946-49 przeprowadzono remont budynku.
W 2007 r. dzięki wsparciu środków m.st. Warszawy przywrócono dawną świetność niezwykle efektownej elewacji kamienicy.
Obecnie, także dzięki dotacji miejskiej trwają prace konserwatorskie przy dębowych, szklonych szkłem kryształowym, trójskrzydłowych drzwiach prowadzących z ulicy do przejazdu bramnego kamienicy. Drzwi odtworzono podczas powojennej odbudowy na wzór oryginalnej stolarki z czasu powstania budynku. Zniszczone na skutek wieloletniej eksploatacji i warunków atmosferycznych skrzydła drzwiowe zostały zdemontowane i przewiezione do pracowni, gdzie poddawane są pracom konserwatorskim. Obecnie na miejscu możemy oglądać ozdobione rzeźbioną girlandą z festonami naświetle bramy, które zostało już oczyszczone z wtórnych powłok malarskich i czeka na przywrócenie pierwotnej kolorystyki.
Dotacja stanowi blisko połowę kosztu konserwacji.
.
