Pomimo niewielkiej powierzchni w pracowni prócz stanowiska przeznaczonego do pracy artystycznej, wygospodarowane zostało miejsce, w którym od lat gromadzone są materiały prezentujące dotychczasowy, różnorodny dorobek twórczy.
Barwne, wychodzące z kwadratu, koncepcje wizualne od dziesiątek lat są nanoszone na różnorodne podłoża malarskie, wśród których znalazły się takie jak: płótno, jedwab oraz karton i papier. W niewielkiej pracowni, powstawały prace, które kontrastem kolorów, prowadzącym do wibracji, tworzyły iluzje głębi, pozwalającej oglądającemu przybliżać i oddalać widok od barwnych płaszczyzn budujących artystyczny przekaz.
Punktem wyjścia dla wspomnianych dzieł był kwadrat, który w koncepcji artysty „jest formą magiczną o różnych potencjałach możliwości”, formą o zmiennej skali, zmieniającej się wraz ze zdobywanym doświadczeniem twórczym.
W pracowni prowadzone były także działania dydaktyczne w postaci kameralnych spotkań. Została na nich sformułowana autorska interpretacja procesu transformacji światła, barwy, przestrzeni i materii, faktury i reliefu w obraz malarski.
Wszystkie wymienione wyżej czynniki przeważyły za przyznaniem miejscu miana Warszawskiej Historycznej Pracowni Artystycznej, w której powstawały i nadal rodzą się koncepcje wzbogacające dziedzictwo kulturowe stolicy.
