Dotacja m.st. Warszawy na remont fasady wynosi 60 tys. zł.
Po zniszczeniu budynku podczas Powstania Warszawskiego 1944 r., odbudowano go w latach 1952-54 wg projektu Jana Bieńkowskiego w kształcie zbliżonym do wyglądu przedwojennego. Dekoracje fasady są skromne. Zdobią ją poszerzone u góry obramienia okien, wykonane w tynku ciągnionym oraz trzy sgraffita w kształcie kół (tonda), przedstawiające popiersia kobiet w renesansowych kostiumach. Przyjęło się nazywać je kumoszkami.
Autorką dekoracji jest Zofia Czarnocka-Kowalska, która od 1954 r. była głównym projektantem Traktu Starej Warszawy. Tonda, umieszczone pomiędzy oknami parteru i pierwszego piętra, zostały wykonane w technice klasycznego sgraffito, tzn. rysunek został wyryty w jasnej warstwie położonej na ciemnym podkładzie tynku. Sgraffito zachowało się w dość dobrym stanie. Wymaga jedynie miejscowego podklejenia metodą iniekcji, oczyszczenia i drobnego uzupełnienia nielicznych ubytków zaprawą barwioną w masie.
W trakcie powojennych remontów nową warstwę tynku i przemalowań położono jedynie na elewacji. Ominięto koła z dekoracjami, dzięki czemu sgraffita zachowały się do dziś w oryginalnej formie.
Po oczyszczeniu sgraffita będzie można ustalić, jaki był pierwotny kolor całej elewacji. Podczas trwającego remontu usunięto już wtórne warstwy tynków i przemalowań. Na koniec ściana zostanie pokryta warstwą unifikującą tynku barwionego w masie w pierwotnym kolorze. Koniec remontu planowany jest na 30 października tego roku.
Przy ulicy Piwnej remontowane są także kolejne dwie kamienice pod numerem 40/42. Nie są ozdobione polichromią ani sgraffito, jak większość domów przy tej ulicy. Fronty restaurowanych budynków wykończono tynkiem barwionym w masie o stonowanej kolorystyce. Dotacja m.st. Warszawy na remont fasad kamienic to 83 tys. zł.
