Architekt, autor odbudowy wielu zabytkowych kamienic, ale i współprojektant trasy W-Z. Realizował nowoczesne dzielnice mieszkaniowe i kameralne kino.
Do Biura Odbudowy Stolicy Włodzimierz Wapiński zgłosił się 25 lutego 1945 r. i dwa dni później został zatrudniony w Wydziale Inwentaryzacji i Statystyki, a następnie w Wydziale Architektury Zabytkowej. W 1946 r. uzyskał dyplom inżyniera architekta.
Trasa W-Z i kamienica Johna
Należał do zespołu architektów, którzy w latach 1947-49 projektowali i budowali trasę W-Z, osiedle wokół ul. Nowotki (dzisiaj ul. gen Andersa), a także osiedle mieszkaniowe na Mariensztacie.
Pracował także na Starym Mieście. Razem z architektem Jerzym Gajewskim odbudowywał i rekonstruował kamienice przy ul. Świętojańskiej 15 i 17 oraz ul. Piwnej 12 i 14. Współprojektował z nim także kino Wars na Rynku Nowego Miasta. Kino działało do lat dwutysięcznych, później zostało przekształcone na teatr Wars Sawy, w którym zachowano wnętrza foyer i wiele oryginalnych detali.
Na potrzeby domu dziecka i ośrodka opiekuńczego Włodzimierz Wapiński samodzielnie zaprojektował kamienicę przy Rynku Nowego Miasta 4. Odbudowywał kamienice przy ul. Długiej 44-50, mieszczącą obecnie m.in. Instytut Sztuki PAN i Wydział Ekonomiczny Uniwersytetu Warszawskiego. Wraz z zespołem jest też autorem odbudowy kamienicy Johna przy pl. Zamkowym, której adaptacja do znajdujących się pod nią schodów ruchomych, wiodących na trasę W-Z była nie lada wyzwaniem.
Notka biograficzna
Urodził się 12 grudnia 1914 r. w Warszawie. Naukę w Gimnazjum św. Wojciecha w Warszawie rozpoczął w 1924 r., ale z powodu trudnych warunków materialnych musiał ją na rok przerwać, także świadectwo maturalne otrzymał dopiero w 1934 r. W tym samym roku zdał egzamin konkursowy na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie studiował z krótkimi przerwami do wybuchu wojny. Podczas studiów pracował jako kreślarz w Biurze Budowy Toru Wyścigowego na Służewca u inżyniera Zygmunta Zyberk - Platera.
W latach 1937-1939 Włodzimierz Wapiński był zatrudniony w Towarzystwie Osiedli Robotniczych na stanowisku technika budowlanego. Podczas wojny był kierownikiem budowy w fabryce konserw firmy „Bracia Pakulscy”.
Od lipca 1941 r. kontynuował tajne studia architektoniczne. W 1943 r. przeniósł się do Konstancina pod Warszawą, gdzie projektował i nadzorował budowę willi dla firmy Józefa Domańskiego na fabrykę czekolady i cukrów. Tu zastał go wybuch powstania warszawskiego w 1944 r.
Włodzimierz Wapiński za swe osiągnięcia przy odbudowie Warszawy został uhonorowany w 1953 r. nagrodą państwową. Zmarł 9 września 2005 r.
Opracowała: Urszula Zielińska-Meissner
Źródła publikacje: Archiwum BOS, Archiwum Państwowe w Warszawie; Stanisław Łoza, Architekci laureaci Nagród Państwowych, Architektura 1953, nr 9 (71); Katalog zabytków sztuki w Polsce, Nowe Miasto w Warszawie, Warszawa 2003, Jan Żaryn, Prace konserwatorskie na Nowym Mieście (w:) Szkice Nowomiejskie, Warszawa 1961.