Na fotografi ołtarz boczny kościoła. fot BSKZ
Dzięki tegorocznej dotacji miasta w wysokości 200 tys. zł. konserwacji zostanie poddany ołtarz Matki Bożej Szkaplerznej w kościele seminaryjnym pw. Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca przy ul. Krakowskie Przedmieście 52/54.
Barokowy kościół pw. Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca, nazywany potocznie kościołem seminaryjnym, został wzniesiony w latach 1643-1655 dla zakonu karmelitów bosych. Następnie był przebudowywany, a klasycystyczną fasadę z kamienia (pierwszą w Warszawie) ukończono dopiero w 1779 r.
Spójny program architektoniczno-rzeźbiarski
Kościół jest jednym z nielicznych w Warszawie, który nie został zniszczony podczas II wojny światowej. Zachowała się zarówno oryginalna architektura, jak i wystrój wnętrza. Najwartościowszymi elementami we wnętrzu świątyni są późnobarokowe ołtarze: bardzo rozbudowany, architektoniczny ołtarz główny, dwa mniejsze ołtarze boczne (przytęczowe, czyli znajdujące się pomiędzy nawą a transeptem) oraz dwa duże zlokalizowane przy ścianach bocznych transeptu. Choć wyposażenie to powstawało przez całą pierwszą połowę XVIII w., razem stanowi wybitny i spójny program architektoniczno-rzeźbiarski. Jego autorami byli czołowi warszawscy architekci i rzeźbiarze tego okresu, jak Bartłomiej Michał Bernatowicz czy Johan Georg Plersch.
Prace konserwatorskie trwają od lat
Od kilku lat, przy udziale środków miejskich, prowadzona jest konserwacja wyposażenia kościoła. Ze względu na bardzo wysoki jej koszt wszystkie zabiegi renowacyjne musiały być rozłożone na etapy (w latach 2007-2021 dotacje miasta wyniosły ponad 5,1 mln zł).
Do tej pory konserwatorzy zakończyli prace przy ołtarzu głównym oraz przy dwóch ołtarzach bocznych (przytęczowych). W tym roku konserwacji będzie poddany ołtarz znajdujący się w północnym transepcie (czyli nawie prostopadłej do osi budynku) kościoła. Jej celem jest przywrócenie oryginalnego wyglądu tego zabytku.
Ołtarz powstał w latach 1718-1723. W XIX i XX w. poddawany był renowacjom i niewielkim modyfikacjom. Zdemontowano wtedy kilka ornamentów umieszczając w ich miejsce nowe. Większą część barwnej powierzchni ołtarza pokryto wtórnie białą polichromią.
Ołtarz Matki Bożej Szkaplerznej
Obecnie stan techniczny ołtarza jest zły i wymaga szybkiej interwencji konserwatorskiej. Miały na to wpływ zarówno niszczycielskie działanie drewnojadów i warunków atmosferycznych, jak i nieprawidłowe prace naprawcze.
Program konserwatorski przewiduje wstępne oczyszczenie ołtarza, zdemontowanie elementów ruchomych (obrazu, rzeźb, detali architektonicznych), a następnie poddanie ich dezynfekcji i dezynsekcji. Niektóre części będą wymagały wzmocnienia oraz uzupełnienia kitami lub flekami. Następnie będą usuwane wtórne przemalowania, złocenia i warstwy zabezpieczające. Konserwatorzy wykonają retusz scalający i zrekonstruują brakującą polichromię, co pozwoli wyeksponować oryginalną powierzchnię i przywróci estetyczne walory tego zabytku. Wyjątkowo kosztowne będzie odtwarzanie złoceń wykonywanych techniką „na poler” i „mat” płatkami 24 karatowego złota.
Po zakończeniu prac, zdemontowane elementy powrócą na swoje pierwotne miejsca. W terminie późniejszym będzie przeprowadzona konserwacja olejnego obrazu.