Tę neoromańską świątynię wzniesiono w latach 1909-39 wg projektu Oskara Sosnowskiego. Ceglane elewacje z piaskowcowymi detalami noszą ślady licznych uszkodzeń spowodowanych ostrzałem i pożarami podczas II wojny światowej.
W roku bieżącym pracom konserwatorskim poddano elewacje prezbiterium i kaplic. Oczyszczono powierzchnię muru ze szkodliwych czarnych, korozyjnych nawarstwień, a także zastosowano zabieg niszczenia glonów i drobnoustrojów. Usunięto wtórne zaprawy cementowe, uzupełniono ubytki cegieł i kształtek ceramicznych. Wzmocniono silnie zdezintegrowane cegły i kamienne detale architektoniczne.
W wyniku tych prac, ku zaskoczeniu większości, ciemna dotąd attyka wieży odzyskała swój blask, odsłaniając naturalny koloryt piaskowca. Przy okazji remontu elewacji naprawiono i częściowo wymieniono obróbki blacharskie i instalacje odprowadzenia wód deszczowych.
Wszystkie prace zostały wykonane z pełną starannością, zgodnie z zakresem określonym w dokumentacji projektowej z użyciem materiałów najwyższej jakości.
