Powrót do powojennej barwy kamienicy z charakterystycznymi szkarpami (przyporami) i wykuszem (wystającym z elewacji fragmentem budynku z oknami, podpartym wspornikami), był możliwy dzięki badaniom stratygraficznym zleconym przez Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków.. Polegały one na odkryciu pierwszego koloru barwionego w masie tynku, położonego podczas odbudowy, a przez lata zakrywanego przez kolejne remonty elewacji.
Prace prowadzone przez Zakład Gospodarowania Nieruchomościami w Śródmieściu były kompleksowe i objęły między innymi naprawę tynków i detali architektonicznych, w tym kamieniarki. Częściowo wymieniono stolarkę okienną. Położono nowe pokrycie dachowe, zamontowano obróbki blacharskie oraz wyremontowano kominy.
Czy XVI-wieczna tablica jest oryginalna?
Na elewacji zachodniej budynku znajduje się kamienna tablica fundacyjna pierwszego właściciela kamienicy, kanonika Stanisława Bonieckiego z jego rodowym herbem Bończa. Tablica opisana jest w źródłach jako powojenna rekonstrukcja, alekonserwatorzy po jej oczyszczeniu podczas remontu, z dużym prawdopodobieństwem zakładają, że jest to oryginał pochodzący z 1541 r.
Zleciliśmy przeprowadzenie badań konserwatorskich tablicy. Mają one na celu określenie liczby i charakteru znajdujących się na niej nawarstwień, mogących stanowić pierwotne warstwy malarskie. O wynikach badań będziemy informować.
Historia kamienicy
Kamienicę zbudowano w 1541 r. dla kanonika Stanisława Bonieckiego. Po wielkim pożarze Warszawy w 1607 r. odbudowano ją po czerech latach dodając charakterystyczny wykusz. W latach 1915-1930 budynek był własnością rodziny znanego warszawskiego architekta Józefa Piusa Dziekońskiego.
