Na fotografii plytka ceramiczna Archiwum Warszawskiego Detalu. Fot BSKZ
Dbałość o estetykę przestrzeni wspólnych, charakterystyczna dla kamienic z przełomu XIX i XX w., widoczna jest nie tylko we wnętrzach domów, ale także w ich najbliższym otoczeniu. Jej przykładem jest płytka z przejazdu bramnego kamienicy przy ul. Hożej 42.
Kamienica datowana na lata 1892-93, wpisana jest do rejestru zabytków. Ma charakterystyczny przejazd bramny łączący ulicę z podwórzami w głębi parceli. W przejeździe znajduje się także wejście do głównej klatki schodowej. Oprócz roli komunikacyjnej taki przejazd, zamykany na noc od strony ulicy bramą, chronił mieszkańców przed niechcianymi gośćmi.
Dekoracje architektoniczne strefy wejścia do kamienicy zmieniały się wraz z panującymi tendencjami artystycznymi i modą. Zależały od tego w jakim rejonie miasta pobudowano dom i jaki był statusu jego właściciela. Im bardziej reprezentacyjna była kamienica, tym bogatszy detal stosowano w jej dekoracji.
Na wystrój przejazdu bramnego składało się wiele elementów, m.in. posadzki, podziały ścian, sztukaterie, ozdobne okładziny, wrota bramne, odboje. Prezentowana płytka trafiła do kolekcji Archiwum Warszawskiego Detalu po remoncie kamienicy. Jest to przykład typowej, ryflowanej płytki (czyli tak obrabianej, aby jej powierzchnia była szorstka), z barwioną w masie warstwą wierzchnią, tworzącą geometryczny wzór. Dzięki prostym środkom można było osiągnąć efektowną dekorację, dlatego płytki zdobione w podobny sposób można spotkać w wielu kamienicach w Warszawie.