Stefan Starzyński, (ur. 19 sierpnia 1893 r., dokładna data śmierci i miejsce nieznane)
Honorowy Obywatel Warszawy od 20 września 1999 roku.
Tytuł nadany uchwałą Rady m.st. Warszawy Nr XV/116/99 z dnia 20 wrześnnia1999 roku. Wyróżnienie przyznano pośmiertnie.
Oficer, polityk, ekonomista i publicysta, Prezydent Warszawy (1934-1939), obrońca stolicy we wrześniu 1939 r.
W 1907 r. za udział w Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej skazany na miesiąc pobytu w Cytadeli Warszawskiej. Studiował ekonomię na Wyższych Kursach Handlowych, uzyskując w 1914 r. dyplom ich ukończenia. Podczas I wojny światowej walczył w Legionach Polskich i Polskiej Organizacji Wojskowej. Przeszedł cały szlak bojowy I Brygady. Wyróżnił się w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej.
Na rozkaz marszałka Józefa Piłsudskiego działał (1922-1924) w polskiej komisji powołanej do realizacji traktatu ryskiego. W latach 30. był Wiceministrem Skarbu, posłem na Sejm, wykładowcą w Warszawskiej Szkole Handlowej, wiceprezesem Banku Gospodarstwa Krajowego, prezesem Związku Miast Polskich.
1 sierpnia 1934 r. został mianowany komisarycznym Prezydentem m.st. Warszawy, a w 1938 r. na stanowisko prezydenta miasta zatwierdził go minister spraw wewnętrznych.
W ciągu 5 lat jego rządów rozbudowano miejską sieć komunikacyjną, oddano ponad 100 000 mieszkań, 30 szkół, Muzeum Narodowe, Dom Turysty, szpital, przygotowano projekt budowy Mostu Piłsudskiego i sieci metra. Zainicjował powstanie Muzeum Dawnej Warszawy. Był pomysłodawcą czteroletniego (1938-1942) plan rozbudowy stolicy, którego realizację przerwał wybuch wojny (m.in. myślał o zorganizowaniu w Warszawie igrzysk olimpijskich w latach 50.).
We wrześniu 1939 r. pozostał w mieście, gdzie najpierw jako komisarz Cywilny Komisarz przy Dowództwie Obrony Warszawy, a następnie przy Armii „Warszawa”, przez osobisty przykład, energię i słynne przemówienia radiowe (to w jednym z nich padły słowa: "Chciałem, by Warszawa była wielka [...] i dziś widzę ją wielką") stał się prawdziwym przywódcą walczącego miasta. Aresztowany 27 października 1939 r. w ratuszu, był więziony na Pawiaku do końca grudnia. Dalsze losy prezydenta i okoliczności jego śmierci do dziś pozostają nieznane.
Został wybrany Warszawiakiem Stulecia. Obecnie w stolicy znajdują się ulica i rondo jego imienia oraz dwa pomniki. Jest patronem dwóch warszawskich szkół.
Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.