Stanisław Broniewski-Orsza, (ur. 29 grudnia 1915 r. w Warszawie, zm. 30 grudnia 2000 r. w Warszawie)
Honorowy Obywatel Warszawy od kwietnia 1992 roku.
Tytuł nadany uchwałą Rady m. st. Warszawy Nr XXX/167/92 z dnia 13 kwietnia 1992 r.
Naczelnik Szarych Szeregów, harcmistrz.
Do Związku Harcerstwa Polskiego a dokładnie 3. Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. ks. J. Poniatowskiego, wstąpił w 1928 r. Później był m.in. instruktorem harcerskim w Chorągwi Wielkopolskiej ZHP.
We wrześniu 1939 r. współorganizował w Warszawie Pogotowie Harcerzy. Od lutego do maja 1943 r. pełnił funkcję komendanta Grup Szturmowych, a od maja 1943 do października 1944 - naczelnika Szarych Szeregów. Działał pod pseudonimami: "Stefan Orsza", "Witold", K. Krzemień". Dowodził akcją pod Arsenałem (marzec 1943), w której uwolniono harcmistrza Jana Bytnara "Rudego" oraz 25 innych więźniów politycznych, przewożonych z siedziby gestapo przy Alei Szucha na Pawiak. Brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po jego upadku przebywał w niewoli niemieckiej w Bergen-Belsen.
Od 1945 r. był komendantem harcerstwa wśród Polaków w Niemczech. Po powrocie do kraju w 1946 r. rozpoczął pracę w Centralnym Urzędzie Planowania, następnie był zatrudniony m.in. w Radzie Ekonomicznej przy Radzie Ministrów oraz Instytucie Kształtowania Środowiska. W roku 1989 został przewodniczącym Krajowego Komitetu Odrodzenia ZHP oraz Rady Ochrony Walk i Męczeństwa. Współzakładał Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej. W latach 90. działał na rzecz zjednoczenia polskiego harcerstwa. Pełnił funkcję honorowego przewodniczącego Stowarzyszenia Szarych Szeregów.
Był doktorem habilitowanym nauk ekonomicznych, autorem książek, m.in.: Akcja pod Arsenałem, Całym życiem. Szare Szeregi w relacji naczelnika, oraz wielu publikacji z zakresu historii i ekonomii.
Został odznaczony m.in. Orderem Orła Białego, Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem "Za Zasługi dla ZHP" z Rozetą i Mieczami.