Wczoraj w wieku 95 lat zmarł Erwin Axer, reżyser teatralny, autor felietonów teatralnych i zapisków wspomnieniowych, wykładowca warszawskiej PWST.
Urodził się w 1917 r. w Wiedniu, wychowywał się we Lwowie. W 1939 r. ukończył Wydział Sztuki Reżyserskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. Debiutował na scenie Teatru Narodowego. Po rozpoczęciu wojny wrócił do Lwowa, gdzie spędził trzy lata (1939 - 1942). Pod koniec 1942 r., po aresztowaniu ojca, wyjechał do Warszawy. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, po jego upadku został uwięziony w stalagu. Pracował w kamieniołomach w górach Harzu. Po wojnie wrócił do Polski.
W 1946 r. został kierownikiem Teatru Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi, który w 1949 r. został przeniesiony do Warszawy i przemianowany na Teatr Współczesny. Kierował nim do 1981 r. W latach 1954 - 1957 był dyrektorem połączonych scen Teatru Współczesnego i Narodowego. Wyreżyserował też wiele sztuk za granicą m.in. w: Niemczech, Szwajcarii i Holandii. W latach 70. był gościnnym reżyserem wiedeńskiego "Burgtheater". Autor esejów o teatrze oraz krótkich form literackich opublikowanych w miesięcznikach "Dialog" i "Teatr". Jest autorem książek: Listy ze sceny, Sprawy teatralne, Ćwiczenia pamięci, Kłopoty młodości, kłopoty starości i Z pamięci.
W czerwcu 2008 r. otrzymał Honorowe Obywatelstwo m.st. Warszawy.