Juliusz Wiktor Gomulicki, (ur. 17 października 1909 r. w Warszawie, zm. 8 lipca 2006 r. w Warszawie)
Honorowy Obywatel Warszawy od kwietnia 1994 roku
Tytuł nadany uchwałą Rady m.st. Warszawy nr LXII/366/94 z dnia 28.03.1994 roku (wyróżnienia nie przyjął, protestując przeciwko odmowie przyznania na tej samej sesji godności Honorowego Obywatela Warszawy Zygmuntowi Skibniewskiemu).
Varsavianista, historyk literatury, edytor, eseista, znawca twórczości Cypriana Kamila Norwida.
Maturę uzyskał w 1928 r. w warszawskim Gimnazjum im. J. Zamoyskiego. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego oraz na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych. W latach międzywojennych był członkiem redakcji encyklopedii "Ultima Thule", należał do zespołu redakcyjnego "Ateneum".
W czasie II wojny światowej działał w konspiracji, publikował konspiracyjne wydania twórczości Norwida, Żeromskiego oraz swego ojca, Wiktora Gomulickiego. Walczył w Powstaniu Warszawskim.
W latach 1945-1946 został naczelnikiem Wydziału Upowszechniania Literatury w Ministerstwie Kultury i Sztuki, kierował działem wydawniczym Centralnego Instytutu Kultury oraz pełnił funkcję najpierw zastępcy, a potem redaktora naczelnego "Nowych Książek" (1949-1953). W 1957 r. współzakładał Towarzystwo Przyjaciół Książki i podjął stałą współpracę z "Rocznikiem Literackim". Wszedł do komitetu redakcyjnego "Encyklopedii Współczesnej PWN", redagując dział literatury i sztuki (1957-1959).
W latach 1957-1960 opublikował wiele pierwodruków tekstów Józefa Ignacego Kraszewskiego, Teofila Lenartowicza, Adama Naruszewicza, Stanisława Trembeckiego i Cypriana Kamila Norwida. W okresie 1957-1960 oraz 1983-1985 wykładał literaturę i tekstologię na Uniwersytecie Warszawskim. Był także radnym Stołecznej Rady Narodowej (1961-1965).
Walczył o zachowanie śladów przeszłości Warszawy. Udało mu się uratować m.in. XVIII-wieczną figurę św. Jana Nepomucena przy ul. Senatorskiej. Miłość do miasta przelewał na papier, opisując jego historię i najwybitniejszych obywateli. Swoje literackie peregrynacje po dawnej Warszawie zawarł w książce Aleje Czarów. Miłośnik i znawca książek, posiadał przebogaty zbiór książek o stolicy.
Otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, Nagrody Tygodnika "Stolica", tytuł Homo Varsoviensis (jako pierwszy), Nagrody m.st. Warszawy.
Został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy i Krzyżem Oficerskim.