null

Świadczenie zastępcze.

Drukuj otwiera się w nowej karcie

Organizator turystyki, który w czasie trwania danej imprezy turystycznej nie wykonuje przewidzianych w umowie usług, stanowiących istotną część programu tej imprezy, jest obowiązany, bez obciążania klienta dodatkowymi kosztami, wykonać w ramach tej imprezy odpowiednie świadczenie zastępcze. Jeżeli jakość świadczenia zastępczego jest niższa, od jakości usługi określonej w programie imprezy turystycznej, możesz żądać odpowiedniego obniżenia ceny imprezy.

Przykład:
W programie wyjazdu przewidziany był jednodniowy rejs połączony ze zwiedzaniem. W trakcie pobytu okazało się, że planowany rejs nie odbędzie się. Biuro podróży powinno zapewnić uczestnikom inny rejs lub usługę, która będzie miała zbliżony standard. Jeżeli propozycja biura będzie mniej atrakcyjna niż planowany rejs, klienci będą mieli prawo żądać zwrotu części pieniędzy.

Jeżeli zapewnienie świadczeń zastępczych jest niemożliwe albo z uzasadnionych powodów nie wyrażasz na nie zgody i odstępujesz od umowy, organizator turystyki jest obowiązany zapewnić ci powrót do miejsca rozpoczęcia imprezy turystycznej lub do innego uzgodnionego miejsca, na warunkach nie gorszych niż określone w umowie. W związku z organizacją twojego powrotu, organizator nie może pobierać od ciebie żadnych dodatkowych opłat, jak również naliczać kary za rezygnację.  Dodatkowo, jeżeli poniosłeś szkodę, masz prawo domagać się naprawienia szkody, w tym przez zapłatę odszkodowania.

Twoją szkodą może być na przykład zakup usług, biletów do muzeum lub wycieczkę fakultatywną,  itp. z których nie skorzystałeś z uwagi na rezygnację.

Biuro może odmówić naprawienia szkody tylko wtedy, gdy niemożliwość zapewnienia świadczenia zastępczego jest spowodowana wyłącznie:

  • działaniami lub zaniedbania osób trzecich, nieuczestniczących w wykonywaniu świadczenia zastępczego, jeżeli tych działań nie można było przewidzieć ani uniknąć, albo
  • siłą wyższą, czyli zdarzeniem nagłym, któremu nie można było zapobiec, a które nie było możliwe do przywidzenia.


Podstawa prawna:
art. 16a ustawy dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych