Sprzedawca jest profesjonalistą, powinien doskonale wiedzieć, jakie cechy, właściwości ma towar, którym handluje. Jego obowiązkiem jest udzielenie ci jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji w języku polskim. Musi to zrobić jeszcze przed zawarciem umowy.
Udzielone przez sprzedawcę informacje powinny nie tylko ułatwić ci podjęcie racjonalnej decyzji dotyczącej zakupu, ale także umożliwić prawidłowe i pełne korzystanie z kupionej rzeczy.
W szczególności sprzedawca musi podać:
- rodzaj rzeczy, jej główne cechy użytkowe (np. nożyce domowe do cięcia papieru);
- producenta lub importera, jego nazwa i adres;
- znak bezpieczeństwa i znak zgodności, energochłonność i inne dane, które są wymagane przez odrębne przepisy (np. wiek dziecka dla którego odpowiednia jest zabawka).
Powyższe informacje powinny znajdować się na rzeczy sprzedawanej (na opakowaniu, etykiecie, przywieszce).
Jeśli rzecz nie jest sprzedawana w opakowaniu jednostkowym ani w zestawie, informacje te mogą być umieszczone w miejscu sprzedaży, np. na półce, na której wystawiono towar.
Wszystkie dokumenty, które dostajesz od sprzedawcy, powinny być sporządzone w języku polskim lub, o ile rodzaj informacji na to pozwala, w powszechnie zrozumiałej formie graficznej. Wymogu używania języka polskiego nie stosuje się do nazw własnych, znaków towarowych, nazw handlowych, oznaczeń pochodzenia towarów oraz zwyczajowo stosowanej terminologii naukowej i technicznej.
Do dokumentów wydawanych przez sprzedawcę należą:
- paragon, rachunek, faktura (z nazwą sprzedawcy, jego adresem, datą sprzedaży, określeniem towaru, jego ilością i ceną); jeśli sprzedawca nie daje ich z własnej inicjatywy – możesz zażądać ich wydania,
- instrukcja obsługi - sprzedawca ma zawsze obowiązek jej wydania,
- dokument gwarancyjny, jeśli udzielono gwarancji jakości na daną rzecz.
W twoim interesie jest dokładne sprawdzenie, czy dostałeś wszystkie dokumenty, czy są one dla ciebie jasne i zrozumiałe.
Pisemne utrwalenie warunków umowy jest dla ciebie korzystne, gdyż w przypadku sporów, jasne będzie dla sądu na co się ze sprzedawcą umówiłeś.
Przykład:
Sprzedawca twierdzi, że kurtka, którą oglądasz, jest nieprzemakalna, chociaż takiej informacji nie ma na etykiecie. Jeśli dla ciebie jest to istotne kryterium podjęcia decyzji o zakupie, poproś sprzedawcę niech potwierdzi swoje twierdzenie dopiskiem na paragonie lub dołączonej do kurtki karteczce z podpisem i pieczątką.
PAMIĘTAJ!
Ważne jest zachowanie paragonu fiskalnego, zwłaszcza w przypadku braku umowy na piśmie. Paragon określa kto sprzedał, co sprzedał oraz za ile i kiedy. Są to niezbędne postanowienia umowy, a więc paragon jest ważnym, chociaż nie jedynym możliwym, dowodem potwierdzającym fakt zawarcia umowy.
Podstawa prawna:
ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta